Het oude Inca Rijk
Het Inca-rijk is een van de belangrijkste en bekendste oude beschavingen ter wereld. Op het hoogtepunt bestreken de Inca’s een leefgebied wat ongeveer net zo groot was als het Romeinse Rijk en wat zich uitstrekte over het hedendaagse Colombia, Ecuador, Peru, Bolivia, Chili en Argentinië.
Cusco was de hoofdstad en het administratieve, politieke en militaire centrum. De Inca’s gaven de stad de vorm van een poema, en ze bouwden vele tempels zoals die voor de zonnegod Inti en de maangodin Quilla.
In het Qechua (de taal van de Inca’s) is de naam Cusco is afkomstig van het-woord qosqo, dat ‘navel van de aarde’ betekent.
Hoewel er niets is opgeschreven over de oprichting van het Inca Rijk, beschrijft de mondelinge geschiedenis dat Cusco gesticht door de Inca Manco Cápac en Mama Occlo.
Manco Cápac en Mama Ocllo waren de kinderen van de zon en de maan ‘geboren’ op het Eiland van de Zon (Isla del Sol) in het Titicaca meer.
De zon (Inti) stuurde het koppel er op uit om de mensheid meer kennis en structuur te brengen. Maar eerst moesten ze een vruchtbare plaats vinden van waaruit het nieuwe rijk bestuurd kon worden.
Research
De Inca’s waren uitstekende architecten en bouwers. Ze bouwden goede forten en steden met tempels en ze wisten het land in het hooggebergte te bebouwen door terrassen aan te leggen. De muren van stenen gebouwen bestonden uit stenen die zo in elkaar waren gelegd dat cement niet nodig was.
De Inca’s beschouwden de natuur als een levend wezen. Ze vereerden alle mogelijke aspecten in hun omgeving. De hemel, de zee, en het land waren erg belangrijk ze.
Ook zagen de Inca’s een verband tussen de sterren en de hemel en hun mythes die daarbij hoorden.
In 1572 hield het Inca rijk op te bestaan toen het laatste bolwerk werd verslagen door de Spanjaarden die uitermate gecharmeerd waren van de rijkdom van de Inca’s.
De Q’ero
Het Inca sjamanisme is in de meest zuivere, oorspronkelijke vorm bewaard gebleven doordat de Q’ero indianen (de laatste directe afstammelingen van de Inca’s) zich onder het Spaanse bewind hoog in de bergen op 4000-5000 meter hoogte een paar dagreizen van Cusco vandaan onvindbaar hebben kunnen maken en eeuwenlang afgesloten van de buitenwereld geleefd hebben.
Tot de Q’ero sjamanen behoren zowel mannen als vrouwen. De Q’ero kennen meerdere soorten sjamanen, waaronder de pampamesayoq (sjamaan van Moeder Aarde) en de altomesayoq (sjamaan van bergspirits, Apus). Zij noemen zichzelf paqo ofwel priester- genezer.
De Paqo’s
Tegenwoordig reizen Q’ero paqo’s meerdere keren per jaar naar Europa en Noord-Amerika om hun wijsheid en kennis over te dragen, om mensen te helen, inwijdingen te geven en mensen opnieuw met Moeder Aarde en met de vrouwelijke energie te verbinden, want dat is wat westerse mensen in dit stadium van menselijke evolutie volgens hen het meest nodig hebben.
De Paqo’s zijn meesters van de levende energie. In de traditie van het Inca sjamanisme bestaat alles uit levens-energie (Kawsay).
Hucha (zware donkere energie) kenmerkt zich door gevoelens van zorgen, angst, boosheid of verdriet en maakt ons fysieke lichaam op termijn ziek.
Sami (zuivere, lichte energie) geeft levenskracht en maakt blij, levenslustig en vitaal.
Door niet in harmonie met jezelf, je omgeving en de aarde te leven creëer je zelf Hucha waardoor energie niet meer stroomt en blokkades ontstaan.
Door tijdig de zware energie uit ons energieveld op te schonen, krijgt de Hucha geen kans om zich vast te zetten in het fysieke lichaam om zo blokkades in de levensenergie te veroorzaken. Hierdoor ontstaan namelijk op termijn lichamelijke of geestelijke klachten.
Door de energievelden te reinigen en daarna sami energie in ons energie veld te laten stromen kan de levensenergie weer vrijuit stromen en geven we onszelf als het ware een energetische vitaliserende douche.
Op die manier herstel je de balans in je zelf en met de wereld om je heen. En kun je steeds meer van uit je eigen hartenkracht gaan leven.